Zou ik autisme hebben?

Bij m’n vorige werkveld, merkte ik dat ik heel vaak situaties moeilijk kon handelen, waardoor ik vaak over m’n grenzen ging en daardoor regelmatig geëmotioneerd raakte.

Over mijn grenzen gaan kost veel energie

Dit is wel iets wat in het verleden ook vaak gebeurde als ik vastliep of geen raad met de situatie wist. Dan waren het in extreme gevallen niet een paar tranen, maar emmers vol….soms kon dit 4 a 5 uur duren en kon ik het zelf ook niet stoppen. De dagen erna had ik er nog steeds de nasleep van. Dit kostte me zoveel energie, waardoor ik vaak bekaf was.

Snel overprikkeld

Op een gegeven moment ging ik op m’n werk zo vaak over m’n grenzen, dat ik zelfs de minste prikkels niet meer kon verdragen. Als ik alleen kon zitten ging het wel goed, maar zodra er meerdere mensen om mij heen zaten was het weer foute boel. Op dat werkveld was voor mij geen rustigere plek te creëren en heb ik overplaatsing aangevraagd, omdat het echt niet meer ging.

Totaal vast

Ik kwam toen op de hoofdlocatie terecht, maar ook daar liep ik keer op keer vast. Ik had het idee niet begrepen te worden wat betreft datgene wat ik nodig had, nl. een omgeving met weinig prikkels. In de eerste periode werd het van kwaad tot erger, omdat de hulp die ik had aangevraagd nog niet beschikbaar was. Zelfs de kleinste verandering gaf mij zoveel spanning en emotie, dat ik er zelf zo hopeloos, boos en gefrustreerd van werd en ook haast niet meer kon slapen. Hoe meer ik m’n best deed om dingen uit te leggen, hoe vaster de situatie liep.

Eindelijk hulp

Gelukkig kwam er na een maand wel de hulp die ik nodig had. Ik kreeg een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster en met de Arbo, maar het duurde best nog wel een hele tijd voor mijn hele situatie duidelijk in kaart was gebracht. Na een paar maanden kwam ik eindelijk op een voor mij goede plek te zitten. Een plek voor mezelf, met weinig prikkels en duidelijkheid.

Zijn het bijwerkingen of toch iets anders?

N.a.v. het keer op keer vastlopen heb ik zelf aan de psychiater gevraagd om getest te kunnen worden op autisme. Voor mezelf werd op een gegeven moment wel duidelijk dat er meer aan de hand was dan alleen m’n dwangstoornis (O.C.S)…..

Ik dacht eerst nl. dat de meeste symptomen door de bijwerkingen van de antidepressiva kwamen, maar toen ik dit aan de psychiater vroeg, achtte hij dit niet het geval. Ik had eerder dingen gelezen over autisme bij vrouwen, dat het heel moeilijk te herkennen is. Toen ben ik me daar eens verder in gaan verdiepen en herkende ik daar veel van mezelf in.

Een label erbij, onduidelijkheid eraf

Dus pas geleden ben ik op ASS getest en bleek dat dus ook bij mij het geval te zijn. Er is dan misschien wel een labeltje bij gekomen, maar het voelt alsof er een last van me af is gevallen. Veel puzzelstukjes vallen nu ook op z’n plek, dus ben ik heel blij mee met dat stuk duidelijkheid.