Is jouw glas halfleeg of halfvol?

"Is jouw glas halfleeg of halfvol? Ik ben geloof ik al blij dat ik een glas heb."

In het boek: “De jongen, de mol, de vos en het paard” was dit het antwoord op de vraag.

Dat is nou precies zoals ik het vaak voelde. De periode dat ik alleen een glas had, is echt wel heel lang geleden, namelijk in de periode dat ik extreem veel last had van mijn angst-/dwangstoornis (O.C.S). (1998-2000).

Toen ik in mijn herstelperiode zat (rond 2007), begon ik weer wat meer grip op dingen te krijgen en had ik wel een glas, maar dat was altijd halfleeg.

Beren op mijn weg

Qua karakter ben ik altijd wel een vrij rustige persoon geweest, die erg zwaar aan dingen kon tillen. Ik neigde vaak wel naar een wat pessimistische instelling, waarbij ik me toch wel somber voelde en veel aan het piekeren was. Ik zag altijd enorm veel beren op mijn weg. Ik ging dan in mijn gedachten alle scenario's af die konden gebeuren, uitgaande van het slechtste, wat vaak gevoed werd door mijn angst.

Positieve mindset

Sinds ik heel bewust bezig ben met mijn mindset, door het mediteren en schrijven elke ochtend, zijn m'n gedachten wel een stuk positiever geworden en heb ik ook wel wat meer grip op mijn gevoelens. Gedachten die negatief zijn kan ik op deze manier toch vaak wel ombuigen. Daardoor is mijn gemoedstoestand ook minder somber en blijf ik niet de hele dag in hetzelfde gevoel hangen (wat eerder vaak wel gebeurde). Dit is echt niet iets wat van het ene op het andere moment veranderd is. Het begin was de mindfulness training en een stuk bewustwording. Vanuit daar ben ik dit jarenlang dagelijks blijven doen, waardoor ik het ook echt prettig vind. Ik kijk ook uit naar dat rustmoment voor mezelf om mijn dag goed te kunnen starten.

Zoeken van balans

Afgelopen jaren ben ik veel met voor mij lastige dingen aan de slag gegaan, zoals mijn autisme, beperkte energie, belemmerende overtuigingen, heftige emoties, angsten en oude patronen. Daarnaast zijn we ook gaan kijken naar de balans tussen werk en ontspanning. Daar is uitgekomen, dat ik heel veel energie verbruik alleen al om mijn alledaagse dingen goed te kunnen handelen en alle dingen die daarbij komen te verwerken (vanwege m'n autisme).

Het gevolg is dat als er voor mij hele belangrijke gebeurtenissen zijn, zoals het overlijden van mijn vader, of het uitgaan van een relatie, ik weer maanden ontregeld ben en ik weer hulp van een psychiater nodig heb.

Rust en ruimte

Na 2 jaar in de ziektewet te hebben gezeten (tot eind 2021), waarin ik gedeeltelijk werkte, zijn nu mijn werkuren aangepast van 28 uur naar 9 uur per week. Sinds deze uren voor mij vastliggen, merk ik dat dit mij ook de ruimte geeft om een stuk relaxter te functioneren, waardoor dingen een stuk minder zwaar voelen. Geloof het of niet: mijn glas zit voor het eerst soms zelfs halfvol. Dat voelt voor mij toch wel heel bijzonder.

De conclusie die ik uit eigen ervaring heb, is dat dus niet alleen je karakter bepalend is voor hoe je je voelt, maar dat het veranderen van je mindset hier zeker bij kan helpen. Maar mindset alleen is ook niet altijd voldoende, maar kan je wel helpen om positiever met de omstandigheden om te gaan en dan op zoek te gaan naar de juiste balans voor jouw leven.

Ik ben blij dat ik in mijn jarenlange zoektocht nu de juiste ruimte heb kunnen creëren om een rustiger leven te kunnen leiden. Om in plaats van overleven nu weer te kunnen leven, van dingen te kunnen genieten en een betere kwaliteit van leven te hebben. Dat wens ik iedereen toe.