Controle als rode draad

Het willen hebben van controle is toch wel een rode draad die door m’n leven loopt. Ik was iemand die niet veel kon met gevoel, maar daarentegen wel met denken. Het was 99% denken en 1% gevoel.

Wat ik meekreeg

Met gevoel kon ik ook helemaal niks, en dit heeft o.a. ook wel z’n wortels in de situatie thuis, waar ook niet over gevoelens werd gepraat en ieder op z’n eigen eilandje leefde. Als ik ergens mee zat deelde ik dat ook niet, maar trok ik me terug op m’n kamer om het in m’n eentje uit te vechten. Dit voelde vaak wel eenzaam.

Het feit dat ik rond m’n 13e jaar met het geloof te maken kreeg, heeft de situatie ook wel complexer gemaakt. Ik was al heel erg zwart/wit in m’n denken en het geloof versterkte dat behoorlijk, waardoor de kloof thuis nog veel groter werd en ik me nog meer ging afschermen. Het denken was wel een vertrouwde manier voor mij om met situaties in het leven om te gaan.

Verstandelijke keuze voor werk

Ik nam op een verstandelijke manier al mijn keuzes, door te denken, plussen en minnen tegen elkaar af te wegen en vooral door er heel lang over na te denken. In 1989 (nadat ik geen werk had kunnen vinden in de sociale sector), heb ik gekozen voor de Grafische sector. Ik zou tegelijkertijd gaan werken en leren en de baas betaalde de opleiding.

Er hebben mega veel uren in gezeten om dat werk te kunnen vinden. Vellen met honderden adressen en telefoonnummers, die ik 1 voor 1 ging bellen. Echt weken werk zat erin. Ook het vinden van woonruimte was op een gegeven moment gelukt. Ik was de koning te rijk. Ik had een baan, opleiding en woonruimte, dus wat kan er nu nog mis gaan, zou je zeggen.

Dit was het begin

Nou, alles dus……het was de slechtste beslissing die ik in m’n leven gemaakt heb, met het gevolg dat ik in een identiteitscrisis belandde. Vanaf dat moment kwamen er dus 1001 vragen over het geloof als paddenstoelen uit de grond, wat het begin was van mijn dwangstoornis. En hoe ging ik daar mee om? Ik dacht dus, dat ik door hierover te gaan denken en antwoorden op de vragen te krijgen, ik opnieuw wel weer de CONTROLE terug zou krijgen, maar niets was minder waar.

Loslaten en vertrouwen

De oplossing zat ‘m in het loslaten van de controle en erop vertrouwen dat het Universum op het juiste moment de oplossing zal geven. Maar die weg, was een hele lange weg voordat ik dat ook door had , maar wat me steeds beter af gaat.

In een volgende blog zal ik omschrijven hoe er door het loslaten van de controle voor mij een “wonder“ gebeurde, wat ik zelf nooit met al mijn inspanningen had kunnen bereiken. Ik denk dat het willen hebben van controle toch ook wel iets is waar veel mensen in hun leven mee stoeien. Uiteindelijk blijkt het toch schijncontrole te zijn en komt het neer op het hebben van vertrouwen en op het loslaten van de controle.